W czerwcu 1946 roku nasze Przedszkole rozpoczęło swoją działalność. Zaadoptowany budynek starej willi przy ul. Reymonta (budynek obecnej poczty) wymagał wiele pracy, a przede wszystkim ciągłego borykania się o sprawy bytowe. Dzięki staraniom personelu przedszkola i rodziców zapewniono lepsze warunki funkcjonowania, co w konsekwencji doprowadziło do utworzenia nowych oddziałów.
Ważnym wydarzeniem w historii przedszkola była przeprowadzka wiosną 1956 do posiadłości ,,Milusin” przy ulicy Oleandrów.
Od tego momentu przez 44 lata dawna siedziba Marszałka Józefa Piłsudskiego była miejscem nauki i zabawy najmłodszych mieszkańców Sulejówka.
Nowe warunki zmuszały dyrektorów przedszkola do przeprowadzania licznych prac remontowych w celu dostosowania dworku do potrzeb placówki oświatowej.
Jednak przybywało coraz więcej dzieci i ciasne pomieszczenia nie wystarczały.
Władze miasta próbowały rozwiązać ten problem i wtedy pojawił się pomysł nowego przedszkola. W marcu 1990r. Rada Miasta podjęła uchwałę o przekazaniu „Milusina” Fundacji Rodziny Józefa Piłsudskiego z przeznaczeniem na muzeum.
W listopadzie 2000r. zapadła decyzja o wyprowadzce przedszkola z „Milusina” do obecnej siedziby przy ul. Paderewskiego 47
W dniu 31.08.2020r. władze miasta oddały do użytku nowe oddziały w nowodobudowanej części przedszkola, gdzie liczba dzieci zwiększyła się dwukrotnie.
Przedszkole promuje swoją działalność w środowisku lokalnym i włącza społeczność do proponowanych form i metod pracy. Dokładamy wszelkich starań, by zapewnić pociechom możliwie najlepsze warunki rozwoju. Stara się o to cały personel, który tworzy ciepłą, rodzinną i życzliwą atmosferę
Dobro dziecka jest dla nas najważniejsze. Chcemy, aby każde czuło się tutaj dobrze i przychodziło do nas z ochotą. Mamy również wypracowane swoje formy pracy, w które włączamy rodziców, starając się tworzyć dzieciom jak najlepsze warunki zabawy i nauki.
Ważne jest, aby nasi absolwenci zdobywali nie tylko wiedzę, ale rozumieli i kierowali się w dorosłym życiu podstawowymi wartościami. Dziś możemy być dumni ze swych dawnych wychowanków, którzy powracają do nas jako rodzice obecnych dzieci.